“ผมคิดว่าคุณไปกับมาร์คอสเสียอีก”
คิ้วเข้มดกดำยกขึ้นเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ เมื่อออกมาจากห้องพักของพเยียแล้วพบอแมนด้ายังยืนหน้าเครียดอยู่ข้างรถ
“เขาไม่ให้ฉันไปด้วย มาร์คอสรังเกียจผู้หญิงทุกคน...” อแมนด้าระบายยิ้มเศร้าๆ กำลังใจเหือดแห้งลงไปมากมายเลยทีเดียวกับสิ่งที่ตัวเองกำลังสงสัย
“ก็เป็นธรรมดาของเพอร์เฟ็คแมนนั่นแหละ”
“ไม่ใช่ค่ะ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ”
เดนนิสเลิกคิ้วขึ้นสูงอีกครั้ง “ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณกำลังพูด ความจริงคุณควรจะดีใจไม่ใช่หรือที่มาร์คอสไม่มีผู้หญิงคนไหนข้างกายอีกแล้ว คุณอาจจะได้กลับไปยืนอยู่ข้างกายของเขาอีกครั้ง... หากคุณพยายาม”
สาวผมทองส่ายหน้าช้าๆ แม้จะยังแอบหวังแต่ความหวังนั้นมันก็ช่างริบหรี่เสียเหลือเกิน หล่อนรู้จักมาร์คอสดี รู้จักมาตั้งแต่เด็ก นิสัยของมาร์คอสเป็นยังไงหล่อนมองได้อย่างทะลุปรุโปร่ง และตั้งแต่ลืมตาดูโลกใบนี้มาด้วยกัน หล่อนไม่เคยเห็นมาร์คอสอาล
