บทที่ 3 อับอายขายหน้า 5

771 คำ

ทยุตเจ้าของซูปเปอร์คาร์สีแดงเพลิงมองเพื่อนสนิทเดินมาขึ้นรถ แล้วเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่หุบ ก่อนจะกลอกตามองบน อดที่จะแขวะไม่ได้ “ไอ้ช้าง มึงทำกูขนลุกนะเว้ย ยิ้มยังกับคนบ้า คนอื่นเสียไปเป็นแสนได้ทั้งจับทั้งจูบ แต่มึงนี่เสียไปหลักสิบล้าน ไม่ได้จับแม้แต่มือ” คชาไม่ใส่ใจ ทำราวกับไม่ได้ยิน “กับว่าที่ภรรยาก็ต้องใจกว้างหน่อยสิวะ” “ถุย! พูดยังกับผู้หญิงเขาจะเอามึงงั้นแหละ” “กูกำลังจะแต่งงาน” คชายิ้มเย้ยเพื่อน บุหรี่ในมือทยุตแทบหล่น ร้องถามเสียงหลง “มึงพูดจริงปะเนี่ย!?” ต้องรู้นะว่าไอ้เพื่อนเขาคนนี้มันหวงความโสดฉิบหาย ผู้หญิงสำหรับคชามีไว้แก้เ****นเท่านั้นละ อย่าฝันว่ามันจะยอมลงหลักปักฐานกับใคร มาตัดหัวมันยังดีกว่าจะให้ไปเป็นผัวผู้หญิงคนไหน! แล้วดุจมาตามีอะไรดี? มันถึงได้วิ่งระริกระรี้จะไปจับเธอให้อยู่หมัดให้ได้ “ทำไมมึงถึงยอมวะ” คชากระตุกยิ้มมุมปาก เอาแต่นั่งอมพะนำ จนทยุตขัดใจ “มึงอย่าบอกนะว่ารักแรกพบ กูเลี่ยน กูจะอ้วก” คชายิ้มร้าย รักแรกพบ? เขาส่ายหน้า ไม่เคยเชื่อเรื่องน้ำเน่าพรรค์นี้เลยสักนิด... แต่มันก็เกิดขึ้นกับเขา! เขาตกหลุมรักดุจมาตาตั้งแต่พบหน้า ความรู้สึกมันเด่นชัดผุดขึ้นกลางใจ ไม่จำเป็นต้องคิดให้ซับซ้อนเข้าใจยาก แค่อยากจะรัก... ก็รัก! เขารักเธอทั้งๆ ที่เธอไม่เคยมีเขาอยู่ในสายตา เพราะหัวใจเธอภักดีกับพีรวิชญ์ แต่มันล่ะ...ดีกับเธอเหมือนที่เธอดีกับมันเสียที่ไหน แล้วจะผิดอะไรหากเขาอยากเสนอตัวเป็นทางเลือกที่ดีกว่าให้กับเธอ “สมัยนี้แค่ถูกใจก็พอแล้วปะวะ” ไม่เถียงหรอกว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะความสวยของดุจมาตาที่ตรึงใจเขา แต่ส่วนที่โดนใจเขาแบบสุดๆ เลยก็คือ... เธอร้าย! ดุจมาตาไม่ได้มีดีแค่ความสวยที่จับจิตจับใจคนมอง แต่เธอมีสมอง ไหวพริบปฏิภาณไม่เป็นรองใคร รู้เท่าทันตัวเองและคนอื่น จึงวางตัวได้อย่างเหมาะสมน่าชื่นชม แถมเธอยังมีหัวใจที่แข็งแกร่งขัดแย้งกับบุคลิกที่นุ่มนวลอ่อนหวาน เหมือนจะหัวอ่อน แต่ก็ไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบได้ ผู้หญิงคนนี้ดึงดูดใจเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่สบตากัน ยิ่งสนใจคอยจับตามอง นัยน์ตาหวานซึ้งวับวาวคู่นั้นก็ยิ่งเหมือนจะท้าทายเขา ทำให้เขารู้ทันทีว่า... นี่แหละ ‘แม่’ ของลูกเขา! ต่อให้เธอไม่โสดแล้วยังไงล่ะ? ถ้าเขาอยากได้ เขาก็จะแย่ง! เขาน่ะมันตัวร้าย เป็นผู้ชายคลั่งรักสุดๆ ไม่ใช่สุภาพบุรุษที่ทนกล้ำกลืนน้ำตา ยอมเจ็บเพื่อให้คนที่รักมีความสุข มันจะสุขได้ยังไง? ในเมื่อตัวเองยังไม่รู้จักไขว่คว้าหาความสุขให้ตัวเองเลย! เขาไม่ใช่พ่อพระแสนดีที่จะยอมหลีกทางให้คนอื่นหรอกนะ ในเมื่อคู่หมั้นชั่วๆ ของเธอมันไม่คู่ควร คนอย่างพีรวิชญ์ไม่มีอะไรเหมาะสมกับดุจมาตาเลยแม้แต่เศษขี้เล็บ โง่ๆ อย่างมันตามเกมเธอไม่ทันหรอก ต้องคนที่รู้ทันกันอย่างเขาสิถึงจะเหมาะสมลงตัวกันที่สุด คชาจึงไม่รู้สึกผิดเลยสักนิดที่พาดุจมาตาไปพบกับตาตัวเองว่าคู่หมั้นเธอกำลังนอกใจ ระเริงกามกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ใต้จมูกเธอ เธออาจเสียใจ แต่เขาก็ทำเพื่อเธอ... เขาเชื่อว่าดุจมาตาแกร่งพอ เธอควรได้รู้ความจริงและตาสว่างเสียที เธอมีสิทธิ์ที่จะเลือกที่จะรัก แล้วก็ควรเลือกรักเขาคนนี้ที่เฝ้ารอมอบหัวใจและความจริงใจให้กับเธอ “ตกลงคนนี้มึงเอาแน่” “ไม่เอาแน่ กูจะเอาเขา” “ไอ้ห่า! ยังจะเสือกมาเล่นลิ้นอีก” ทยุตด่าอย่างหมั่นไส้ อิจฉาคนมีความรักโว้ย! ดูตาแม่งดิ...ยังกับมีหัวใจเด้งออกมาเป็นล้านๆ ดวง ไอ้คนคลั่งรักเอ๊ย! “คุยกับมึงแล้วเสียเวลาแดกเหล้า” ทยุตเหยียบคันเร่งทะยานรถพุ่งแรงตามสมรรถนะ ไม่ต้องเอ่ยปากก็รู้ใจกันว่า วันนี้พวกเขาอยู่ดื่มยาวจนถึงโต้งรุ่งดื่มนั่นแหละ เพื่อนจะมีเมีย ก็ต้องฉลองให้มันสักหน่อย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more