เจ้าบ่าวผู้ใกล้คลั่งเอื้อมมือไปกระชากตัวดุจมาตาออกมาจากมือของคชาเต็มแรง ทำเอาร่างบางเซถลาเกือบจะล้มคะมำ ยังดีที่คชามือไวคว้าเอวเธอเอาไว้ได้ทันการ คิ้วเรียวเข้มขมวดลึกจนเห็นร่อง สีหน้าดุดันประดุจพญายม สายตาคมกริบตวัดมองไอ้คนกักขฬะสามหาวราวกับจะปาดคอมันทิ้งเสียตรงนี้
“ปล่อยเธอ!” คชาคำรามเสียงต่ำ เอื้อมมือไปคว้ามืออีกฝ่ายลงแรงบีบเต็มเหนี่ยวจนพีรวิชญ์นิ่วหน้าเหยเก แต่ก็ยังปากดีไม่เลิก
“มึงอย่ามาเสือก!”
เพียะ!!!
ไม่รอให้คชาเอ่ยสวน ดุจมาตาก็สะบัดมือออกแล้วตวัดฝ่ามือตบหน้าคนที่หยามเกียรติเธอสุดแรง จนสะบัดหัน ก่อนที่เจ้าตัวจะหันขวับมาจ้องหน้าเธอเขม็ง แต่หญิงสาวหาได้เกรงกลัว ซ้ำยังเชิดหน้ามองเขาด้วยความรังเกียจอย่างไม่ปิดบัง
“ถ้าคุณยังไม่เลิกบ้า ฉันจะตบคุณจนกว่าจะมีสติ”
พีรวิชญ์ตาลุกโชน ไฟในอกยิ่งซ่องสุมรุ่มร้อน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าดุจมาตาจะกล้าหาญชาญชัยถึงขั้นตบหน้าเขา
เธอไม่อยากมีชีวิตอยู่
