ดูดเลือดที่ไหน เพราะที่ข้ากำลังเห็นอยู่นี่...นางฟ้าชัดๆ” ทรงกลดรีบแก้
กล่าวเสร็จก็อมยิ้ม เคอะเขินเล็กน้อย ดวงตาซุกซนคู่นั้นไม่อาจซุกซ่อนแววหวานที่มากเกินปกติ
“เจ้าเปรียบข้ากับนางฟ้า…กำลังจะบอกว่าข้าสวยยังงั้นหรือ”
ดวงตาของยูร่าหรี่ลงเล็กน้อย มีความฉงน น้ำเสียงเหมือนไม่แน่ใจ จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของเขา
“ใช่…เจ้างามจนข้าหลงใหล” ทรงกลดทั้งตอบ ทั้งพยักหน้า
“เจ้าชมข้ายังงั้นรึ...”
ยูร่าแสดงท่าทางเอียงอาย พวงแก้มสีชมพูปลั่ง มีประกายระเรื่อแดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“ด้วยความสัตย์จริง…เจ้างามมากยูร่า” ทรงกลดรีบยืนยันด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เมื่อเห็นว่ายูร่าชอบเมื่อถูกชม ทรงกลดได้โอกาสจึงถามต่อ
“เจ้าชอบให้ข้าชมใช่ไหม…ยูร่า?”
“ไม่เชิง...เพียงแต่ข้ารู้สึกแปลกๆ มันเป็นครั้งแรกในชีวิตของข้า ที่มีผู้ชายชมว่าข้าสวย”
ยูร่ากล่าวออกมาด้วยน
