สิ้นประโยคที่เปลวกล่าว หัวใจของคาล่าแตกสลาย นางไม่ได้ร้องไห้ ปล่อยโฮ หรือฟูมฟายออกมา หากพยายามกลั้นกลืนน้ำตา บังคับความรวดร้าวให้กลับไปตกตะกอนนอนก้นอยู่ในหัวใจดังเดิม
‘จักรวาล…ยอดรักของข้า!!!’
กระแสเสียงของคาล่ากึกก้องอยู่ในความคิดคำนึงที่มีต่อชายผู้เคยเป็นที่รัก…เป็นสามี เป็นพ่อของลูก
แม้พยายามจะไม่ร้องไห้ ทว่าความสะเทือนใจก็ทำให้นางแพ้พ่ายต่อความอาลัยรัก ถึงกับทรุดร่างลงแนบพื้น สะอื้นเหมือนจะขาดใจ ทั้งที่พยายามซ่อนเสียงร้องไห้เอาไว้ในอกอย่างถึงที่สุด
“คาล่า” เปลวรีบเข้าประคองร่างของนางเอาไว้
คาร่าหยัดยืนขึ้นมาอีกครั้งด้วยท่อนแขนของเปลวที่ช่วยพยุง
นางปาดน้ำตาช้าๆ...เหมือนต้องการมองใบหน้าเปลวให้ชัดๆ
“เขายังอยู่”
ยูร่ากล่าว น้ำเสียงแผ่วพร่าราวกระซิบ
มือเรียวของนางเอื้อมไปลูบไล้ใบหน้าที่สากไปด้วยเคราของเปลว
“เหมือน...เหมือนแม้กระทั่งค
