ลูกเพื่อนสะเทือนทรวง

ลูกเพื่อนสะเทือนทรวง ตอน โดนลูกเพื่อนกอด ยามที่ฝนตกปรอยปราย เงยหน้ามองขึ้นฟ้าเห็นเม็ดหยดน้ำใสร่วงกราวลงบนแก้มขาว ลมหนาวพัดละอองน้ำฝอยปลิวติดชุดเดรสลายดอกไม้สีเขียวอ่อน ร่างเพรียวขาวขายาวยืนกอดอกตัวเองอยู่บนฟุตบาทริมถนน มือซ้ายที่จับร่มสั่นเทาด้วยอาการหนาว "ร้านกาแฟเธออยู่ตรงไหนนะยัยนา" เสียงแหลมเล็กคุยสายผ่านสมอลทอร์คแบบไร้สายที่เหน็บไว้กับหู จู่ๆรถsuvสีดำก็เเล่นผ่านข้างถนนและเหยียบแอ่งน้ำกระเซ็นท่วมหัว ซู่มมมม! น้ำดำอาบเลอะเสื้อผ้าของสุชาดาในสภาพดูไม่จืด อร๊ายยย! ไอบ๊า! สาวใหญ่ในร่างเพรียวสวยตะโกนด่าไล่หลังรถคันใหญ่ ร่มในมือปลิวลอยไปกับสายลมฝน 10นาทีต่อมา ณ.ร้านคาเฟ่ในเมืองใหญ่ เพื่อนสาวกำลังใช้ผ้าเช็ดหน้าลูบผมให้กับสุชาดาขณะที่ปากของหล่อนก็บ่นพร่ำ "ฉันบอกให้ขึ้นแท็กซี่มา แกจะนั่งวินมาทำไม ดูซิเปียกหมด" อัยนา "ก็ฉันจะไม่มีตังแล้วเนี่ย ไม่งั้นคงไม่ขอมาเป็นเด็กช่วยร้านแกหรอก" สุชาดา "เออ ก็ดีแล้ว แกจะได้ทำงานแลกข้าวกับที่พัก เคป่ะ" อัยนา "ห๊ะ จะให้ชั้นทำงานแทนพนักงานแต่ไม่ได้เงินรึ" สุชาดาบ่น โป๊ก! อัยนาเขกหัวเพื่อนก่อนจะกล่าว "ชั้นให้แกอยู่ฟรีกินฟรีนะยะ" "โห่ว แกก็เค็มเกิ๊น" คนสวยบ่นเพื่อน วื๊ดด! ๆ ๆ จู่ๆมือถือบนเคาน์เตอร์ชงกาแฟสดของอัยนาก็สั่นเพราะมีสายเรียกเข้าจากลูกชายคนโต "ว่าไงที่หนึ่ง" เสียงเพื่อนสาวรับสายลูกและเปิดลำโพงดังลั่นเพราะว่ามือของหล่อนกำลังเช็ดผมให้กับสุชาดาอยู่ "วันนี้ผมไม่เข้าไปช่วยที่ร้านนะแม่ พอดีจะไปขายรถบิ๊กไบค์" เสียงลูกชายคนโตเพื่อน "เออ ๆ ชั้นมีเพื่อนมาช่วยแล้ว แกจะไปขายรถซึ่งรถที่ไหนก็ไปเถอะ" น้ำเสียงดูโมโห "เพื่อนแม่ ใคร?" "น้าชาดารึ" "เออ แค่นี้นะ" ตื๊ด! ๆ ๆ ๆ อัยนาตอบและกดวางสาย 5นาทีต่อมา วื๊นนน! ๆ ๆ ปุ้ง! ๆ ๆ เสียงรถแข่งบิ๊กไบค์ดังลั่นอยู่กลางสี่แยก ชั่วอึดใจเดียวรถหนึ่งพันซีซีก็มาจอดอยู่หน้าร้านคาเฟ่สไตล์มินิมอล์ ตุ๊บ! ๆ ๆ หนุ่มวัยรุ่นร่างสูงใหญ่สไตล์นักเพาะกายวิ่งจากหน้าร้านโผเข้ามากอดสาวตัวเปียกจากข้างหลัง อุ๊ปส์! สุชาดาตกใจแต่ร้องไม่ออกเพราะว่าเอวโดนโอบรัดด้วยท่อนแขนกล้ามโตที่ทรงพลัง "น้าครับ ผมคิดถึงน้าจังเลย" พูดจบที่หนึ่งก็ก้มหอมแก้มสุชาดาฟ่อด! ๆ ซ้ายทีขวาที "ไอ้ลูกบ้า นี่เพื่อนชั้นนะ ปล่อย ๆ น้าแกเปียกหมดแล้วดูซิ" อัยนาบ่นลูกและหยิกกล้ามแขนล่ำๆ ทางด้านสุชาดากำลังตัวอ่อนระทวยอยู่ภายในอ้อมกอดของเด็กรุ่นลูกที่ตัวสูงท่วมหัว หน้าอกที่เปียกชุ่มน้ำฝนของเค้าทำเธอเย็นสันหลังว่าบ สองมือที่กอดรัดบรรจบตรงหน้าท้องแบนราบ จำไม่ได้แล้วว่าตัวเองเคยโดนกอดครั้งล่าสุดตอนไหน "อ้าว น้าตากฝนมานี่" หนุ่มน้อยกล้ามโตผงะถอยเมื่อโดนแม่หยิก จากนั้นรีบถอดเสื้อยืดขาวออกมาลูบผมบนหัวเพื่อนแม่ "อือ! คือไม่เป็นอะไร น้าเช็ดเองที่หนึ่ง" สุชาดาเอ่ยขณะก้มมองหน้าท้องที่มีซิกแพคที่นูนแน่นเป็นลอนๆของที่หนึ่ง ผิวขาวของเค้าพอมองไล่ขึ้นหน้าอกล่ำกว้างก็เจอกับหัวนมสีชมพูจุกเล็ก พอสะบัดหน้าหนีหัวนมก็มาเจอกับกล้ามแขนโตๆที่มีเส้นเลือดปูดโปนอย่างกับนักมวยแชมป์โลก "แม่ น้าเป็นอะไรตัวสั่นเลย สงสัยจะหนาวแน่ๆ" ที่หนึ่งหันไปมองอัยนาขณะที่กำลังใช้หลังมือเช็ดน้ำบนแก้มซ้ายของสุชาดา คนสวยรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วหน้าเมื่อโดนมือที่หยาบใหญ่ของเพื่อนลูกลูบไล้จากแก้มลงมาที่ลำคอ "แกไม่สบายป่ะ" เพื่อนสาวที่ยืนข้างซ้ายเอ่ยและจับหัวไหล่เบาๆ "เปล่านี่ แค่หนาว" สุชาดาส่ายหน้าแดงไปมา "โอ๋! ๆ หนาวงั้นมาให้ผมกอดมา" ที่หนึ่งเอ่ยจบก็จับมือน้อยกระชากร่างเพรียวบางไปกอด ปึ่ก! จมูกโด่งชนหน้าอกล่ำ ใบหน้าเล็กเรียวจมหายไปในอ้อมอกเพื่อนลูก ทั้งร่างถูกรัดไว้ด้วยท่อนแขนที่ทรงพลังจนคิดไม่ออกเลยว่าจะหนีไปไหนได้ แค่แขนซ้ายข้างเดียวของเค้ารัดเอวไว้ก็หายใจแทบไม่ออก แปะ! ๆ ๆ มือขวาที่ลดลงของเพื่อนลูกตีตูดสุชาดาเบาๆ ราวกับผู้ใหญ่ที่กำลังกล่อมเด็กนอน "นี่เค้าคิดอะไรกับเรารึเปล่าเนี่ย" สุดสวยคิดในใจ "ฮ้า ตัวน้าหอมชื่นใจที่สุดเล้ยยย" เด็กหนุ่มก้มดมซอกคอและหลังใบหู ลมหายใจร้อนผ่าวที่พ่นรดผิวกายทำเอากล่องใจดวงน้อยของสาวใหญ่สั่นระรัว ตูม! ๆ ๆ ๆ ได้ยินเสียงใจเต้นราวกับมีลูกระเบิดมาแตกอยู่ข้างหู