“เล่ามาซะดีๆ ” ภาคินสั่งเสียงเขียว เมื่อนั่งอยู่ในร้อนอาหารที่จัดเป็นซุ้ม เขาและเธอนั่งในซุ้มกันสองคนโดยปลอดสายตารู้เห็นจากคนนอก ภาคินก็คิดว่าได้เวลาที่เขาต้องซักความเป็นมาจากเพื่อนได้แล้ว
มธุรสลดาเล่าทุกอย่างให้เขาฟังโดยไม่ปิดบัง เล่าไปสะอื้นไป ภาคินได้ฟังแล้วก็ยิ่งเคืองอมาวดี พาลโกรธชยธรไปด้วย
“บ้าจริง แค่น้ำผึ้งแอบรักแล้ววางแผนมาเจอเขาแล้วก็โกรธจนเป็นฟืนเป็นไฟขนาดนี้เนี่ยนะ” ภาคินสบถแล้วบ่นอย่างหัวเสียเมื่อเพื่อนเล่าจบ
“คนแบบนี้ก็มีด้วยเหรอกวะ” ภาคินพอจะรู้ว่ามธุรสลดานั้นรักชยธรมาก คนที่ส่งข่าวให้เธอรู้ว่าชยธรยังโสดก็คือเขาเพราะเขากลับเมืองไทยก่อนเธอ ยิ่งรู้อย่างนี้ภาคินก็ยิ่งรู้สึกผิดเพราะเขาเองก็มีส่วนผิดที่ทำให้มธุรสลดากลับมาหาชยธร
“เขาคงโกรธที่เราหลอกเขาน่ะภาค”
“น้ำผึ้งหลงรักเข้าไปได้ยังไงนะคนแบบนี้ ถ้าเป็นเรานะ มีคนหลงรักเราจนยอมทำทุกอย่างให้เราขนาดนี้เรารักตายเลย” คำพูดของภา
