ภาคินขับรถเข้ามาในบริเวณคฤหาสน์พันธุมจรินพรพร้อมกับมธุรสลดาในตอนค่ำ หลังจากที่ออกมาจากโรงพยาบาลแล้วเขาพาเธอไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารเจ้าประจำก่อนแล้วจึงพามาส่งบ้าน
“จะเข้าไปในบ้านมั้ยภาค รถแอมก็อยู่จะไปเยี่ยมแอมมั้ยไหนๆ ก็มาแล้ว”
ชื่อของอมาวดีทำให้ภาคินชะงักขึ้นมานิดหน่อย จริงสิ เขาลืมนึกถึงเธอไปเลยเมื่อวานเธอเจอเรื่องร้ายๆ มาคงยังไม่มีอารมณ์คุยกับเขา และเขาก็ไม่อยากไปซ้ำเติมเธอจึงปฏิเสธไป
“ไม่เอาดีกว่า เอาไว้วันหลังเถอะ ว่าแต่น้ำผึ้งน่ะอย่าลืมดื่มนมวันละสามเวลาด้วยนะ”
“ขอบใจจ้ะ เดี๋ยวงานชิ้นต่อไปของไมเคิลเสร็จจะโทรหานะ” หญิงสาวยกกล่องโทรศัพท์มือถือที่เพิ่งซื้อมาใหม่ให้เขาดูเป็นว่ารู้กัน
“อืมเข้าไปนอนเถอะดึกแล้ว” ภาคินบอกพร้อมกับมองตามคนที่เดินลงจากรถเขาเข้าตัวบ้านด้วยรอยยิ้มแห่งความเป็นห่วงระคนสงสารที่เพื่อนต้องมาทนอุ้มท้องเพียงลำพังโดยที่พ่อของเด็กไม่มีโอกาสได้รับรู้และรับผิดชอบเลย
ใน
