ห้องนอนขนาดใหญ่ยังคงมีแสงสลัวจากม่านที่ปิดไม่สนิท บนเตียงกว้างร่างสองร่างกอดกันแน่น ลมหายใจอุ่นปะทะผิวเนื้อ ลีโอไม่ปล่อยให้เธอห่างจากกายแม้แต่นิดเดียว ยอมรับตรง ๆ ว่าตอนนี้เขาติดมายูมากราวกับว่าเธอเป็นสารเสพติดชนิดหนึ่งที่ตัวเขานั้นไม่อาจต่อต้านได้
"พี่เอาแต่หอมหนู แก้มหนูช้ำหมดแล้วเนี่ย" มายูบ่นพลางดันหน้าเขาออกเบา ๆ
ลีโอหัวเราะในลำคอ มือใหญ่ยังคงกอดรัดเธอไว้แน่น "นานๆ ทีมีโอกาสอยู่กับเมีย ขอหอมหน่อยไม่ได้เหรอ? พี่ชอบแก้มนิ่ม ๆ ของเธอที่สุด"
"อย่ามาหยิก! หนูเจ็บ!" เธอแหวใส่เมื่อเขาเผลอหยิกแก้มเธอเบา ๆ ลีโอกลั้นขำก่อนจะกดจูบซ้ำลงไปแทน
"โอ๋ ๆ ไม่แกล้งแล้ว ๆ" เสียงหัวเราะเบา ๆ ของทั้งสองดังขึ้นในห้องนอน ก่อนที่บรรยากาศจะถูกขัดจังหวะด้วยเสียงออดที่ดังขึ้นหน้าห้อง
"ก๊อก ๆ ๆ"
ลีโอหรี่ตาลงอย่างไม่สบอารมณ์ เสียงเคาะประตูดังขึ้หน้าห้อง "ใครมาแต่เช้าวะ?"
มายูยกคิ้วขึ้น ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์
