“ตอนนั้นไม่ให้กลับ แต่ตอนนี้พ่อให้กลับแล้ว เพราะฉะนั้นเราเลิกพูดถึงเรื่องเก่าๆ ดีกว่าลูก ปะกลับบ้านกัน พ่อให้แม่บ้านเตรียมอาหารที่หนูชอบไว้ให้แล้ว”
คุณมาโนชกล่าวอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่จะพาตัวบุตรสาวกลับบ้าน เขาไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องเก่า เรื่องบางเรื่องมันจบไปแล้ว อย่ารื้อฟื้นมันมาให้เจ็บปวดกันอีกเลย แต่เขาไม่ได้เอะใจเลยสักนิดว่าบุตรสาวของเขา กำลังจะรื้อฟื้นทุกอย่างขึ้นมาอีกครั้ง เพราะเจ้าของหัวใจพริมาก็คือภูมิพงษ์เท่านั้น
“โห พิมอยากกินมานานมากแล้ว กับข้าวฝีมือป้าแช่ม ทานที่ไหนก็ไม่อร่อยเหมือนป้าแช่มทำ” พริมาตาโตเมื่อนึกถึงอาหารไทย เพราะเธอรับประทานที่ต่างประเทศก็ไม่อร่อยเหมือนที่เมืองไทย
“งั้นจะรออะไรล่ะ เรารีบกลับบ้านกันเถอะ” เมื่อรู้ว่าบุตรสาวมีความกระตือรือร้นที่จะรับประทานอาหารไทย ผู้เป็นบิดาก็รีบพาบุตรสาวเดินตรงไปยังประตูทางออก ซึ่งคนขับรถของเขาได้ขับมาจอดรอสักพักใหญ่แล้ว สองพ่อลูกส
