“ได้แล้ว มือชั้นนี้ แค่นี้มันจิ๊บๆ” วลัยลักษณ์รีบบอกทันที บอกตามตรงเธอไม่ค่อยเห็นด้วยกับเพื่อน เพราะไม่อยากให้เพื่อนต้องแตกหักกับบิดาอีกครั้ง แต่เพราะเพื่อนของเธอฝังใจกับอาหนุ่มมาก ดังนั้นเธอจึงยอมช่วย
“ขอบคุณมากนะนุ่น แล้วเขาต้องการข้อมูลอะไรบ้าง” เมื่อได้ยินคำตอบของเพื่อน พริมาก็รู้สึกกระตือรือร้นขึ้นมาทันที หัวใจของหญิงสาวพองโตขึ้นมาอย่างที่เธอไม่สามารถเก็บอาการไว้ได้
“เท่าที่แกส่งให้มันก็พอแล้ว รอฟังข่าวจากฉันแล้วกัน ว่าแต่แกแน่ใจนะว่าจะทำอย่างนี้จริงๆ” วลัยลักษณ์ถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง เพราะว่าเรื่องบางอย่างมันควรจะเก็บไว้เป็นแค่ความทรงจำเท่านั้น มันไม่ควรจะรื้อฟื้นขึ้นมา เพราะบางครั้งมันอาจจะทำให้เพื่อนของเธอต้องพบกับความเจ็บปวดอีก
“แน่ใจสิ ฉันมีเรื่องค้างคาใจที่จะคุยกับอาภูมิ แต่ถ้าไปเจอแล้วรู้ว่าเขามีคนใหม่แล้ว ฉันก็จะยอมถอยออกมาเอง เพราะฉันไม่ชอบอะไรที่มันคาราคาซังแบบนี้” พริ
