เสียงกริ่งดังอยู่สองสามครั้ง เจ้าของบ้านก็เดินออกมาที่ประตู เมื่อเห็นร่างสูงของเขา หญิงสาวก็รู้สึกใจสั่นขึ้นมาทันที กาลเวลาไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย ความหล่อเหลายังคงเหมือนเดิม ดังเช่นวันที่เธอได้เจอเขาเป็นวันสุดท้าย ในขณะที่ภูมิพงษ์ก็ตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นว่าแขกผู้มาเยือนคือหลานสาวที่เขาคิดไม่ซื่อนั่นเอง
“อาภูมิ!! / พิม!!” ทั้งสองเอ่ยออกมาเกือบจะพร้อมกัน
“ใช่ค่ะพิมเอง จะไม่เปิดประตูบ้านให้พิมเข้าไปหน่อยเหรอ” พริมาเอ่ยด้วยความน้อยใจ น้ำตามันพาลจะไหล เมื่อเห็นหน้าคนตัวโตแต่ใจดำเหลือเกินเช่นอาหนุ่มของเธอ
“ครับ” คำตอบที่ดูเหมือนสงวนท่าทีของเขา มันทำให้เธอรู้สึกใจแป้วขึ้นมาอย่างประหลาด ท่าทีที่ดูเฉยชาช่างต่างจากวันวานเหลือเกิน แค่ได้เห็นอาหนุ่มวันนี้หญิงสาวก็รู้สึกปวดไปทั้งหัวใจ
ภูมิพงษ์ยอมเปิดประตูให้กับหญิงสาวเข้ามาในบ้านของตน ตอนนี้พริมาสวยขึ้นเป็นอย่างมาก เวลาที่ผ่านไปสี่ปีมันทำให้ด
