“เอ่อ...แล้วที่พี่เจคจะไปเป็นเพราะ…เพราะอลิซหรือเปล่าคะ”
“ถ้าพี่บอกว่าใช่...”
คำตอบของเขายังดังก้องอยู่ในหัวของเธอ ราวกับว่าเขาบอกมันซ้ำๆ ย้ำๆ อยู่อย่างนั้น และเธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าที่เขาจะย้ายไปสเปนนั้นก็เป็นเพราะเธอ
เพราะเขารำคาญเธอ
เปลือกตาคู่สวยค่อยๆ ปิดลงพร้อมกับความรู้สึกรวดร้าวที่อัดแน่นอยู่ในอก แวบหนึ่งที่เธอคิดว่าควรจะถอยออกมาน่าจะดีกว่า แต่ทว่าอีกใจหนึ่งก็บอกว่าเธอควรสู้ สู้จนถึงที่สุด
และเธอก็เลือกที่จะทำอย่างหลัง แต่ตอนนี้เธอแค่ขอเวลาทำใจ
แสงแดดยามเช้าที่ส่องผ่านม่านหน้าต่างเข้ามาภายในห้องทำให้ร่างเล็กของอลิซบิดตัวเล็กน้อยอย่างรำคาญ หญิงสาวดึงผ้าห่มคลุมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเพื่อจัดการกับสิ่งรบกวนจากนั้นก็เข้าสู่ห้วงนิทราดังเดิม
ที่นอนนุ่มยวบลงทำให้อลิซสะดุ้งตัวน้อยๆ อย่างตกใจ ก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นแล้วกะพริบตาถี่ๆ ภาพเลือนรางที่เห็นตรงหน้าทำให้เธอต้องกะพริบตาถี่ๆ อี
