“ต้องขอโทษจริงๆ ครับที่ต้องรบกวน” เจคอบบอกลีน่าอย่างเกรงใจ ตอนนี้ทั้งคู่นั่งบนโซฟาตัวเดียวกันภายในห้องรับแขก ส่วนลีน่านั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม
“แหม รบกวนอะไรกัน ไม่รบกวนเลยสักนิด แต่อาจจะไม่สะดวกสบายนักนะ เพราะห้องพักเหลืออยู่ห้องเดียว ห้องอื่นๆ เจ้าหน้าที่ของเราจับจองเอาไว้หมดแล้วจ้ะ”
“ไม่เป็นไรครับ เราพักได้”
อลิซตาเบิกกว้าง มองคนตัวสูงข้างกายอย่างไม่เชื่อสายตา เขาไม่เป็น แต่เธอเป็นแน่ ไม่ได้ เธอไม่ยอม ครั้งก่อนที่เธอไปนอนที่ห้องของเขาในโรงแรมมอร์แกนพาราไดซ์ สถานการณ์ในตอนนั้นก็เกือบทำให้เธอกับเขาแนบชิดกันอย่างลึกซึ้ง เธอไม่อยากให้พี่เจคมองว่าเธอใช้ร่างกายผูกมัดเขา ทั้งที่เขาเคยสั่งห้ามเอาไว้แล้วแท้ๆและเธอคิดว่าเธอคงไม่สามารถต้านทานเสน่ห์ที่มีอยู่อย่างล้นเหลือของเขาได้แน่ถ้าต้องนอนห้องเดียวกันขึ้นมาจริงๆ
“แต่ว่า…” อลิซพยายามจะแย้ง ลีน่าจึงเบนสายตามามองเธอ ขยับริมฝีปากถามด้วยรอยยิ้ม
“ม
