“จริงหรือคะเริ่มงานวันนี้ได้เลยหรือคะ ขอบคุณค่ะ” พู่ไหมรีบขอบคุณน้ำเสียงดีใจ แม้ว่างานที่ได้จะเป็นเพียงบริกรเท่านั้นแต่หล่อนก็พร้อมที่จะทำ
พอได้เวลาเลิกงาน หญิงสาวก็ออกจากบริษัทอย่างไวเนื่องอยากจะไปเริ่มงานให้ตรงเวลา ใครๆก็รู้ว่าท้องถนนในกรุงเทพมหานครนั้นรถติดแค่ไหน เธอไม่อยากไปสาย เมื่อถึงที่หมายผู้จัดการร้านก็นำชุดประจำของร้านมาให้เปลี่ยนพร้อมกับแนะนำงานร่วมหนึ่งชั่วโมง ก่อนจะปล่อยให้หญิงสาวได้ทำงานจริง
แต่เพียงออกมายังหน้าร้านเพื่อทำหน้าที่ของตน สาวเจ้าก็ต้องเม้มริมฝีปากแน่นเพราะเห็นใครคนหนึ่งนั่งอยู่ในร้านแถมกำลังมองมายังเธอ
“ลูกค้ามาแล้วไหมไปรับออเดอร์สิ” ผู้จัดการร้านหันมามองหลังจากเห็นว่าลูกจ้างคนใหม่หยุดนิ่ง ทั้งที่ตนก็เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะเดินออกไปหาลูกค้า พู่ไหมจำใจหันมาตอบรับก่อนจะเดินตรงไปพร้อมกับพยายามปรับสีหน้าให้ดูปกติ
“จะสั่งอะไรดีคะ”
“ทำไมไหมถึงมาทำงานนี้ครับ” ธามร
