เวลาล่วงผ่านมาเกือบยี่สิบชั่วโมงสำหรับคนตายทั้งเป็นอย่างธาม ทุกวินาทีเขาอยู่โดยไร้หัวใจ ความอ้างว้างทำให้เขารู้สึกเหน็บหนาวไปถึงไขกระดูก ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งพิงกับกำแพงห้องของภรรยาสาว ธามไม่ได้ลุกไปไหนแม้แต่น้อย แม้ว่าเช้าวันใหม่กำลังจะมาเยือนแล้วก็ตาม
ชายหนุ่มได้แต่ยกยิ้มเยาะให้กับสิ่งที่ได้รับอย่างเจ็บปวด เขามันคนโง่เขลา มองไม่เห็นความดีที่สาวเจ้าทำให้ ยังมัวแต่จมอยู่กับการแอบรักจนสุดท้ายมาตาสว่าง แต่มันก็ช้าไปเสียแล้ว...
นัยน์ตาคมแดงก่ำไปด้วยความช้ำร้าว ก้อนเนื้อด้านซ้ายเต้นช้าลงไปทุกขณะ อาการปวดแปลบวิ่งเข้ามาชนอกทุกวินาที จนเขาเองแทบจะทนรับมันไม่ไหว ร่างกายไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะลุกขึ้นเขาก็ยังไม่สามารถทำได้
ป้าพิมและลุกจักรคู่สามีภรรยาที่ดูแลธามมาตั้งแต่ยังเล็กต่างก็ทุกข์ไปด้วย แต่เรื่องนี้ทั้งสองคนไม่สามารถเข้าไปช่วยอะไรได้ เพราะมันยังละเอียดอ่อนแถมคนผิดก็คือธาม มีสิ่งเดียวที่จะแนะ
