“นั่นสิ ถึงคุณจะทำอย่างนี้คุณก็หนีไม่รอดหรอก ปล่อยตัวป้าแกไปซะ” โรบินซึ่งเพิ่งเคลียร์พื้นที่ข้างนอกเสร็จเดินเข้ามาสมทบกับคู่หูสาว พร้อมเอ่ยเสริมเสียงทุ้ม
“หุบปาก! ถ้าพวกแกสองคนไม่อยากให้นังนี่ตายก็วางปืนลง แล้วเปิดทางให้ฉันซะดีๆ ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม” ขาดคำคีแกนก็เริ่มนับทันที “หนึ่ง สอง…”
“โอเค โอเค เรายอมแล้ว” ยังไม่ทันที่คนชั่วจะนับถึงสามนายทหารทั้งคู่ก็พร้อมใจกันวางปืนลง แล้วยกมือขึ้นเสมอไหล่อย่างยอมจำนน เพราะเป็นห่วงชีวิตของตัวประกัน ก่อนที่คีแกนจะลากตัวแม่บ้านไปยังชายป่า โดยมีพาฝันและโรบินตามไปอยู่ห่างๆ จากนั้นอดีตนายพลใจโฉดก็ผลักร่างอวบอ้วนมาข้างหน้าสุดแรง ขณะยิงปืนใส่พาฝันและโรบินจนทั้งคู่ต้องพากันกลิ้งตัวหลบลูกกระสุน แล้วคีแกนก็อาศัยจังหวะนั้นวิ่งหายเข้าไปในป่าที่ความมืดเข้าครอบคลุมไปทั่วบริเวณ ทิ้งให้ผู้ที่ตามล่าตัวเขาต่างพากันคำรามด้วยความคับข้องใจ
จากนั้นคนชั่วอย่างคีแกนก
