และคนคนแรกที่เธอเห็นหน้าตอนเข้าไปช่วยก็คือคิมหันต์หลังจากที่คนของเขาช่วยกันลากต้นไม้ออกจากตัวบ้านที่พังลงเกือบหมด เขาเข้าไปช่วยเธอกับลูกและพากลับมาที่บ้านหลังใหญ่เธอกับลูกเปียกปอนเนื้อตัวมอมแมมด้วยรอยดินและทราย คิดถึงแล้วก็ใจหายแต่เธอก็ดีใจที่อยู่รอดปลอดภัยมาได้จากความช่วยเหลือของทั้งคิมหันต์และคนของเขา ในขณะที่เธอนั่งกอดลูกน้ำตาไหลอยู่นั้นคิมหันต์ก็ก้าวเข้ามาเขานั่งลงข้างๆชะโงกหน้ามองหนูน้อยสาลี่ที่หลับตาพริ้ม แก้มยุ้ยของหนูน้อยแนบกับอบอุ่นของแม่เหมือนกับว่าตอนนี้แม่หนูนอนหลับฝันหวานเขาเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเล็ก ๆ นั้นพลอยทำให้เขายิ้มตามไปด้วย
“นายหัวจะให้ดาวกับลูกไปอยู่ที่ไหนคะ ตอนนี้กระท่อมที่ดาวอยู่ก็พังหมดแล้วหรือว่าจะให้ดาวไปอยู่ที่บ้านคนงานท้ายเกาะก็ได้นะคะ”
นับดาวเอ่ยขึ้น เสียงของเธอยังคงสั่นเครือและก็เห็นได้ชัดว่าตัวของเธอสั่นสะท้าน คงยังนึกกลัวและหวาดผวากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่า
