เมื่อมีคนดีใจก็ต้องมีคนเจ็บใจ โสภากับสุธิดาตกใจมาก กับความจริงอันน่าเหลือเชื่อว่า ศุภวัตรคือพ่อพราวพรรณ คำพูดเจ็บแสบของศุภวัตรวันนั้น บอกว่า สองแม่ลูกอาจตกใจเมื่อรู้ว่า น้องพราวเป็นลูกใคร ถึงขั้นเป็นลมหรือไม่ก็ช็อค ประโยคนี้ไม่เกินจริง ทั้งสองอ้าปากค้าง หัวสมองอึ้งไปหลายวินาที ความอิจฉาพุ่งใส่ใจสุธิดา สุดท้ายพี่สาวต่างมารดาได้ดีกว่าตนทุกทาง ทั้งที่หล่อนมีภาษีเหนือกว่า
โสภาหวังเรียกสินสอดทองหมั้นให้มาก ให้สมกับความร่ำรวยของศุภวัตร นางคิดไว้ว่าเงินสดห้าสิบล้าน ทองคำแท่งสามสิบบาท ที่ดินอีกสักสามแปลง รวมๆ แล้วก็น่าจะได้สักหนึ่งร้อยล้านบาท ทว่าความฝันโสภาพังครืน เมื่อศุภวัตรประกาศต่อหน้า
“ผมให้สินสอดฝนนะครับ แต่ไม่ได้ให้คุณ” โสภาหุบยิ้มทันที “เพราะคุณไม่ได้ดูแลฝนมาตั้งแต่แรก คนที่เลี้ยงดูฝน ให้ความรักคือคุณพ่อสมบูรณ์ คุณมารับช่วงต่อตอนท่านเสีย และเงินที่เลี้ยงดูฝน คือเงินที่ท่านทิ้งไว้ให้ฝน
