มือของเขาลูบไล้ผมของเธอจรดปลายผม เขารู้ตัวเองดีว่าที่ตนเองทำนั้นเป็นเรื่องที่เลวร้ายสำหรับชีวิตของคนๆหนึ่ง เขาย้ำยีเธอจนไม่เหลือชิ้นดีและเตรียมผลักไสเธออกไปจากชีวิตทันทีที่เขาได้สิ่งที่ต้องการ เธอคนนี้ทำให้เขาหวนนึกถึงเรื่องราวต่างๆในวันวาน วันที่เขาไม่ได้กลัวการมีครอบครัว วันที่เขาเป็นพ่อที่ดีของลูก
“พริบพราว…ผมกำลังทำอะไรอยู่?” ราชินทร์เอ่ยถามกับตัวเองขณะมองหน้าของพริบพราวที่กำลังหลับ
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาพริบพราวจำเป็นต้องไปหาราชินทร์ที่บ้านทุกวันเพื่อมีอะไรกับเขา บางครั้งเธอไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรถึงฉุดรั้งให้เธอมาอยู่ในจุดนี้ เธอเฝ้าถามตัวเองวันแล้ววันเล่าว่าทำเช่นนี้แล้วชีวิตของเธอนับว่าเป็นอะไร เขาไม่เคยอ่อนโยนกับเธอ เขาแข็งกระด้างและน่ากลัว แต่เธอจำเป็นต้องโอบกอดเขาเอาไว้ แม้หัวใจของเธอจะขัดขืนเขาแค่ไหนก็ตาม อ่าห์… มันผ่านมาจากวันเป็นคืน จากคืนเป็นเดือนจนเธอลืมไปแล้วว่ามันนานเท่า
