“ครับคุณปีเตอร์” เขาคุยสาย มืออีกข้างยังไม่คลายจากมือเล็ก กชมนพยายามดึงมือออก ใช้อีกมือปลดมือเขา แต่หาเป็นผล มือชายหนุ่มคล้ายกาว ติดแน่นหนามาก “โอเคครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ แล้วเจอกันครับ”
“ปล่อยนะ ปล่อย” กชมนใช้มือที่เป็นอิสระทุบอกเขาเต็มแรง แก้มทั้งสองข้างแดงระเรื่อ อับอายมากที่ตนคล้อยตามสัมผัสรัญจวนเมื่อครู่ “ฉันจะลาออก ฉันไม่ทำงานที่นี่แล้ว”
หากเจอหน้าเขาทุกวัน แล้วยิ่งใกล้ชิดกันแบบนี้ ไม่ต่างกับไฟใกล้เชื้อเพลิง ไม่เป็นเรื่องดีแน่นอน
“เอาสิ ถ้าเธอลาออก ฉันจะไล่ทุกคนในแผนกจัดซื้อออกให้หมด เธออยากทำให้เพื่อนร่วมงานเดือดร้อนก็เอาเลย ลาออกเลย” กชมนหน้าบึ้ง กำปั้นน้อยๆ ทุบลงไปบนอกเขาสองครั้ง “ถ้าทุบอีกครั้งล่ะก็ คราวนี้ไม่จูบนะ จะจับปล้ำตอนนี้เลย ยิ่งอยากๆ อยู่ด้วย”
กำปั้นเล็กค้างกลางอากาศ
“คุณทำแบบนี้ทำไม คนอื่นมาเกี่ยวอะไรด้วย”
“คนอื่นไม่เกี่ยว แต่ฉันอยากให้เกี่ยวมีอะไรมั้ย” ศุภวั
