“โอเคตามนั้น” อรณีรับนัด “แกพักเถอะ ฉันจะไปพักเหมือนกัน”
“ขอบใจนะสำหรับชุดสวยๆ ของน้องพราว” อรณียิ้ม ลุกเดินออกจากห้องกชมน ที่ถอนหายใจออกมาทันที ตอนนี้มีเรื่องเดียวที่ตนหนักใจคือ ข้อความเอสเอ็มเอส ที่ศุภวัตรส่งมาให้ในมือถือตน ซึ่งหล่อยไม่สงสัยว่า เขาได้เบอร์มือถือกชมนมาได้อย่างไร เขาคงใช้อำนาจเจ้าของบริษัท ถามเพิ่มศักดิ์หรือใครสักคนในแผนก
‘ถ้าเธอคิดลาออก ฉันจะไล่พนักงานในแผนกออกทุกคน อย่าท้านะ เพราะฉันทำจริง’
กชมนเครียดมาก หาทางออกเรื่องนี้ไม่ได้ การสนทนาสุดท้ายก่อนลงจากรถ ศุภวัตรเข้าใจตนผิดไปใหญ่ ความเข้าใจผิดที่หล่อนไม่อาจ อธิบายให้ชายหนุ่มรู้ได้ กชมนไม่อยากให้เพื่อนพนักงานเดือดร้อน ขณะเดียวกันหญิงสาวกลัวว่า อีกคนจะล่วงรู้ว่า ตนกับศุภวัตรพรหมลิขิตชักนำ ให้พบเจอกันอีกครั้ง โดยหล่อนไม่ตั้งใจ
หญิงสาวหันไปมองเด็กหญิงพราวพรรณ กำลังใจอันแรงกล้าหนึ่งเดียวของตน ทำให้แม่คนนี้ก้าวผ่านทุกความ
