พ่อกับลูก
วันนี้เป็นวันเสาร์ศุภวัตรจะตื่นสายกว่าทุกวัน ราวกับว่าชาร์ตแบตที่นอนดึกตื่นเช้าในวันทำงาน พอก้าวลงมาตามบันได้บ้าน ชายหนุ่มยิ้มเมื่อได้ยินเสียงของใครคนหนึ่ง ดังในห้องรับแขก ทั้งที่วันนี้ตั้งใจไปหาเจ้าของเสียง เพื่อเป็นสะพานเชื่อมไปถึงกชมน
“มานี่มาลูก มาให้ทวดกอดอีกทีสิ” ยุพาวดีรู้จักพราวพรรณไม่สองวัน เป็นสองวันที่นางมีความสุข รู้สึกว่า มีชีวิตชีวามาก อาจเพราะพราวพรรณน่ารัก ฉลาด ช่างพูด วาจาไพเราะ มีคะมีขาทุกคำ โดยเฉพาะเวลาเรียกยุพาวดี ได้ยินแล้วใจฟูมาก
“ค่ะคุณทวด” พราวพรรณวิ่งไปหายุพาวดีที่สวมกอดเด็กหญิง ไม่กอดเปล่า หอมแก้มซ้ำๆ หลายครั้งด้วย ไม่เพียงแค่ยุพาวดีที่รัก เอ็นดูพราวพรรณ สุรวุฒิและกรแก้วต่างหลงหนูน้อยเช่นกัน
“คุณป้านอมคะ วันนี้ให้น้องพราวอยู่ที่นี่ได้มั้ย บ่ายๆ จะไปส่งค่ะ”
กรแก้วขอประนอมตรงๆ เหตุผลที่ประนอมพาพรพรรณมาบ้านหลังนี้แต่เช้า เพราะเมื่อวานนี้ยุพาวดีโทรม
