จิณ
ตอนนี้ผมอยู่ที่หน้าร้านดอกไม้ที่ณิชาอยู่นั่นเอง ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อนุญาตให้ผมมาอีก แต่ผมบอกแล้วว่าผมไม่ยอมแพ้แค่นี้ ยังไงผมก็จะง้อให้เธอให้โอกาสผม หรือถ้าเธอให้ผมไม่ได้จริงๆ อย่างน้อยก็ขอแค่เธอเปิดโอกาสให้ผมได้ดูแลเธอกับลูกก็พอ
“สวัสดีค่ะ” พอผมเปิดประตูเข้าไปพนักงานของร้านก็ทักขึ้น
“ครับ เอ่อ ณิชาอยู่ไหมครับ” ผมถามเธอออกไป
“ไม่อยู่ค่ะ พี่ชาไปโรงพยาบาล” เธอตอบกลับมา นั่นทำให้ผมจำได้ว่าเธอพูดกับไอ้หมออะไรนั่นเมื่อวาน
“ชาเป็นอะไรถึงได้ไปโรงพยาบาลหรอครับ” ผมถามอย่างร้อนใจ
“พี่ชาไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ แค่พาน้องธามไปฉีดวัคซีน”
“พอจะรู้ไหมว่าโรงพยาบาลไหน” ผมถามเธอกลับ ยิ่งรู้ว่าต้องพาลูกไปแบบนี้แล้วด้วย ผมที่เป็นพ่อและผัวต้องรีบไปทำหน้าที่สิ จะให้คนอื่นมาทำหน้าที่แทนได้ยังไง
“ใกล้ๆนี่แหละค่ะ ตรงไปแล้วกลับรถที่จุดแรกได้เลยค่ะ”
“ขอบคุณครับ” ผมพูดแล้วรีบออกจากร้านมุ่งไปยังโรงพยาบาลทันที ต
