ณิชา
ไม่ใช่ว่าฉันไม่เจ็บ ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้สึก ฉันเจ็บไม่ต่างจากเขาเลย ฉันรู้สึกไม่ต่างจากเขาเลย ถึงแม้ตอนแรกฉันคิดว่าตัวเองจะไม่รู้สึกได้แล้วแท้ๆ แต่สุดท้ายพอเห็นการกระทำอบอุ่นของเขา การกระทำที่ฉันเคยเห็นตั้งแต่สมัยที่เราคบกัน มันก็ทำให้ฉันเผลอใจอ่อนไปเรื่อยๆ
แต่ฉันไม่อยากเจ็บ ฉันไม่อยากเกี่ยวข้องกับทุกคนที่ฉันเคยรู้จักอีกแล้ว ฉันอยากมีชีวิตของฉัน ที่เป็นพจณิชา จารุรัตน์ แบบนี้ ไม่ใช่ณัฐณิชา อุดมวิเศษในอดีต ที่มีแต่ความเจ็บปวด ความไม่สมหวัง และที่แย่ไปกว่านั้นที่ทำให้ฉันต้องแข็งใจมากที่สุดก็คงจะเป็นน้องธาม
น้องธามที่ถามหาพ่อของเขาในเวลาไม่เจอเขา แต่ดีที่น้องธามยังคงไม่เข้าใจอะไรมาก และไม่ผูกพันธ์กับคำว่าพ่อจนอาจจะไม่เข้าใจความหมายเพราะว่าแกไม่ได้เคยใช้คำนี้ได้ยินคำนี้มาตั้งแต่เด็กเหมือนคำว่าแม่ นั่นเลยทำให้ฉันหลอกล่อแกนิดๆหน่อยทำให้แกลืม แต่ก็มีบ้างบางครั้งที่น้องธามงอแงหาเขาบ้าง แต่ก็
