จิณ
ไลน์ ไลน์ เสียงไลน์ดังขึ้นหลังจากผมจัดการณิชาจนเธอหลับไปแล้ว ผมเลยเดินมาดูโทรศัพท์ตัวเองแทนผู้หญิงที่นอนอยู่บนที่นอน
เจ้าคุณ: พรุ่งนี้กูขอเจอกับณิชา
จิณ: ทำไม
เจ้าคุณ: กูแค่อยากไปคุยและขอโทษเธอ
จิณ: ไม่จำเป็น
เจ้าคุณ: ไอ้จิณ!
จิณ: เออ! อยากมาก็มา
ผมพิมพ์เสร็จก็วางโทรศัพท์อย่างหงุดหงิด ไม่ใช่ว่าหึงหรือหวงไม่อยากให้เจ้าคุณมาเจอหรอก แต่ผมแค่ไม่อยากให้ณิชาต้องเจอกับไอ้เจ้าคุณหรือว่าใคร ผมอยากให้เธออยู่แบบไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน ไม่พบเจอใครสักคน แต่ก็ช่างเถอะ ให้เธอได้เจอไอ้เจ้าคุณก็ดี เพราะไอ้เจ้าคุณคงมาพูดเรื่องมันกับมีน และนั่นก็คงทำให้ณิชาเจ็บปวดมาก
พอไอ้เจ้าคุณเปิดประตูห้องเข้ามา ณิชาที่หันไปเห็นก็ร้องไห้ออกมาเหมือนดีใจ
“หึ” ผมเค่นหัวเราะใส่ณิชาก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไป เพราะถ้าให้อยู่ด้วยเดี๋ยวจะหมั่นไส้ยัยนั่นเอาหนักกว่าเดิม
ณิชา
“คุณ! ฮึก คุณมาช่วยชาแล้ว ฮือ” พอฉันหันไปเห็
