เธอตั้งหน้าตั้งตาฟังอย่างตั้งใจ แต่พริมาภากลับส่ายหน้าแล้วยอมตอบออกมา
“ก็แค่อยู่ด้วยกันแล้วก็เห็นอะว่าเขาก็ไม่ได้ร้ายขนาดนั้น”
“เพราะอะไร” อิงฟ้ากัดไม่ปล่อย “ปกติแกบ่นความร้ายกาจของเขามาตั้งเป็นสิบปี อยู่กันแค่สองเดือนก็เลิกเกลียดได้เหรอ ไม่ใช่หรอกมั้ง”
เธอพูดออกไปแล้ว ขณะที่พริมาภามีท่าทีลุกลี้ลุกลนขึ้นมาทันที
“ก็เพราะ...”
“เพราะ?” อิงฟ้าทวนเสียงสูง จ้องเขม็งกดดันเต็มที่
“เขา...” พริมาภาตอบออกมาในที่สุด “...เขาช่วยฉันเอาไว้น่ะ”
ช่วยอะไร เกิดอะไรกับยายพีชกัน
คราวนี้อิงฟ้ากวาดตามองร่างเพื่อนสนิทด้วยความเป็นห่วง
“เกิดอะไรขึ้น เร็ว เล่ามาให้หมด” เธอเอ่ยเร่งเร้า
พริมาภายกมือให้คนตรงหน้าใจเย็นๆ แล้วจึงเล่าสิ่งที่ทำให้เธอญาติดีกับดรัสตันในที่สุดออกมา
“ฉันไม่ระวังเอง ก็แค่เกือบโดนรถชน พี่แดนมาช่วยไว้ได้ แล้วก็เลยได้มองเขาใหม่”
เธอเล่าสรุปสั้นๆ ไม่ได้บอกว่าเป็นเพราะทริสตันที่เปิดประตู
