กว่าพริมาภาจะกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาสองทุ่ม โชคดีที่ระหว่างทางรถไม่ติดมาก จึงทำให้เธอไม่ได้ถึงบ้านช้าไปกว่านี้ ทว่าถึงอย่างนั้นตอนที่ก้าวเข้าไปข้างในบ้านก็พบว่าดรัสตันมายืนรอต้อนรับด้วยสีหน้าบึ้งตึงไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดเจน
พอเห็นหน้าเธอปุ๊บ เขาก็รีบยื่นมือมาแย่งกระเป๋าถือของเธอไป ก่อนจะถามเธอด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนิดๆ ที่ระงับไม่อยู่ว่า
“วันนี้พี่แวะไปรับพีชที่ทำงาน แต่คนที่นั่นบอกว่าพีชออกมาก่อน พีชไปไหน”
น้ำเสียงแข็งๆ แต่ก็เต็มไปด้วยความเป็นห่วงนั้นทำให้พริมาภารีบยิ้มออกมาเพื่อเอาใจอีกฝ่าย
“พีชไปเยี่ยมแม่”
พอได้ยินคำตอบนั้นดรัสตันก็มีสีหน้าดีขึ้นมาทันที เพราะตนเองก็ได้ยินตั้งแต่เมื่อเช้าที่พริมาภาคุยโทรศัพท์กับบิดานั่นแหละว่าแม่ของเธอเข้าโรงพยาบาล แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังบ่นหญิงสาวออกมาอยู่ดี
“ทำไมไม่บอกพี่ก่อน จะได้ไปด้วยกัน”
พริมาภายิ้มเอาใจอีกฝ่าย เพื่อไม่ให้ดรัสตันโกรธเธอ
“พีชแค่จู่
