ดรัสตันยืนมองแผ่นหลังบอบบางของคนเป็นภรรยาด้วยสายตาห่วงใย เขาเพิ่งสังเกตว่าช่วงหลังมานี้พริมาภาดูจะกลับบ้านช้า มีเรื่องยุ่งๆ ตลอดเวลา และไม่ค่อยพูดกับเขา นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเขากับพริมาภาดีกันแล้ว บอกเลยว่าคงคิดว่าเธอหลบหน้าเขาแน่นอน ซึ่งดูเหมือนว่ามันจะเกิดขึ้นมาเป็นสัปดาห์แล้วนับตั้งแต่แพรรัมภามาขออาศัยอยู่ด้วย
กระทั่งวันนี้ชายหนุ่มตัดสินใจมาตามหาคนที่เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องทำงาน กว่าจะนอนบางทีเขาก็รอไม่ไหวหลับไปก่อน วันนี้อย่างไรก็จะขัดขวางเธอไม่ให้ทอดทิ้งเขาให้อยู่ในห้องนอนเพียงลำพังอีกต่อไปแล้ว
แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อไปถึง กลับพบว่าพริมาภาดูเหมือนจะไม่สนใจเขาสักนิด จนชายหนุ่มต้องเข้าไปยืนข้างๆ เธอแล้วถามหญิงสาวด้วยท่าทีห่วงใยว่า
“พีชครับ ช่วงนี้เครียดอะไรหรือเปล่า พี่เห็นไม่ค่อยร่าเริงเลย”
พริมาภารู้แน่แล้วว่าคงจะหลบหน้าดรัสตันไม่ได้แล้ว จึงปิดแล็ปท็อปของตนเองแล้วหันมาเผชิญหน้ากับเขา หญิง
