สองเดือนต่อมา
พริมาภาขยับตัวอย่างอึดอัด กลอกตาไปมาอย่างระอาภายในอ้อมกอดที่รัดแน่นของคนที่ตื่นนอนแล้ว แต่ยังแกล้งไม่ให้เธอลุกเพื่อเตรียมตัวไปทำงานในเวลาเช้าอย่างนี้
ท่าทางงอแงเอาแต่ใจราวกับเด็กๆ นั้นทำให้พริมาภารู้สึกอ่อนใจไปหมดจนนึกอยากจะบิดเอวอีกฝ่ายแรงๆ สักที อยากหยิกให้เนื้อเขียวจริงๆ!
แต่เธอได้แต่คิดนั่นแหละ ถ้าทำอย่างนั้นคนตัวโตที่เอาแต่เลื้อยพันรัดเธอแน่นราวกับงูเหลือมก็คงจะหาทางเอาคืนแน่ๆ และเขาก็ไม่สนใจด้วยว่าจะทำให้เธอไปทำงานสาย เสี่ยงต่อการถูกไล่ออกทั้งๆ ที่เพิ่งทำงานยังไม่ผ่านโปรด้วยซ้ำไป!
“พี่แดน” หญิงสาวเรียกสามีด้วยความอ่อนใจ “ปล่อยพีชได้แล้ว รีบไปทำงานเลยไป”
เธอไม่แค่พูด ยังผลักคนที่เอาแต่โถมกอดเธอเอาไว้ทั้งตัวให้ลุกขึ้นเสียที
“หืม?” คนตัวโตกว่าร้องครางประท้วง ใบหน้าหล่อเหลาซุกเข้าหาเธอ ทำให้พริมาภาถึงกับสะดุ้ง “นี่ยังเช้ามากอยู่เลย ทำไมตัวเล็กต้องรีบไล่พี่ไปทำงานด้วย”
