“คุณต้องการอะไร” ดรัสตันย้อนถามอีกฝ่ายเสียงห้วน “ไหนบอกจะคุยเรื่องแพร”
ในเมื่อมันอยากจะคุยเรื่องเพื่อนสนิทของเขาก่อนก็จะยอมได้ เพราะดูท่าทางมันก็รู้แล้วว่าถ้าเขาไม่พูดเรื่องนี้ก่อนมันก็จะไม่ยอมบอกเรื่องพริมาภากับเขา
เจตน์จ้องมองเขาเขม็ง ก่อนจะค่อยๆ เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
“ผมก็ไม่ต่างจากคุณหรอก”
“...”
“แพรรัมภาเป็นผู้หญิงของผม แต่จู่ๆ เธอก็หนี โอ๊ย!” เขาร้องขึ้นมาตอนท้าย เมื่อจู่ๆ ดรัสตันก็ชกเขาเข้าเต็มๆ ที่ใบหน้าจนรู้สึกได้ถึงรสชาติของเลือดในปาก
พลั่ก!
ดวงตาสีนิลของเจตน์วาววับขึ้นมาด้วยโทสะ และไม่รอให้ดรัสตันตั้งตัว เขาก็สวนอีกฝ่ายคืนไปหนึ่งหมัดทันที
พลั่ก
ดรัสตันเซไปนิดกับหมัดนั้นของอีกฝ่าย เขาใช้ปลายนิ้วแตะบริเวณมุมปากก็รับรู้ได้ถึงเลือดที่ไหลซึมออกมา และรสชาติของเลือดที่คละคลุ้งอยู่ในปาก
เขามองเจตน์ตาขวาง ก่อนจะพูดออกมาด้วยความรู้สึกฉุนโกรธ
“แกนี่เองคือไอ้ชั่วคนนั้น”
