ตั้งแต่วันนั้นที่ระเบิดอารมณ์ใส่กันไปก็ผ่านเข้าวันที่สามแล้ว สามวันที่แม่ของลูกกลับไปนอนห้องเดิมของตัวเอง ไม่ว่าบุรินจะหน้าด้านตามไปแค่ไหนก็ถูกไล่ออกมา ไม่ว่าจะทำตัวเนียนไขห้องเข้าไปกลางดึกเท่าไหร่ก็ถูกถีบตกเตียงไล่เหมือนเดิม
ผู้ชายที่เคยควงไม่ซ้ำจำหน้าแทบไม่ได้ ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าแม่ของลูกจะเห็นหรือรู้สึกยังไง คนที่ประกาศกร้าวว่าเราเป็นแค่พ่อและแม่ของลูกและห้ามให้คนอื่นรู้ความสัมพันธ์เหล่านี้
แต่คน ๆ นั้นกลับเป็นเหมือนเงาตามตัวหรือเจ้ากรรมนายเวร คอยตามติดชีวิตแม่ของลูก ทำตัวราวกับไม่กลัวเลยว่าคนอื่นจะรับรู้ถึงความสัมพันธ์ของเธอและเขา
“วันนี้จะพาไปกินข้าว” เมื่อแม่ของลูกเดินออกจากห้องเรียน เขาก็ลุกก้าวไปหยุดตรงหน้าแล้วชวนกึ่งบังคับเหมือนสองวันที่ผ่านมา
“มีนัดแล้ว” แม่ของลูกมองหน้าเล็กน้อยแล้วตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ พร้อมกับจะก้าวหนีเขาเหมือนไม่รู้จักกัน
“นัดกับใครพี่ไปด้วย” ตามมาติด ๆ จนตั
