ระหว่างทางไปหอพักมินตรา บุรินไม่ได้ปล่อยให้บรรยากาศเงียบจนน่าอึดอัด เอ่ยปากชวนคุยคนข้าง ๆ เพื่อให้รู้ว่าเขาบริสุทธิ์ใจจริง ๆ
“หิวไหม อยากซื้ออะไรเพิ่มหรือเปล่า” หันมองแม่ของลูกเล็กน้อยดึงมือเล็กมากุมแล้วถาม แม้มื้อเย็นจะกินไปแล้ว แต่ก็ย่อยไปแล้ว
“ไม่อ่ะ” หันไปมองคนที่จับมือเธอ เห็นว่าเขาถามตัวเองก่อนจะหันไปมองทางเลยตอบกลับเรียบ ๆ
“เมื่อกี้ได้ซื้อข้าวบ้างไหม หรือซื้อแต่ขนม”
“ขนม”
“แต่พี่เริ่มหิวอีกแล้ว ขากลับแวะกินก๋วยเตี๋ยวก่อนนะ”
“อืม”
มินตราที่นั่งหลังกัดฟันข่มอารมณ์ตัวเองไว้ มือไม้สั่นอยากตะคอกด่าพวกเขาสองคนว่าไม่จำเป็นต้องคุยกันต่อหน้าเธอก็ได้ เธอที่เขาพึ่งเจอต่างหากที่ควรจะชวนคุย
“งั้นแวะกินก่อนก็ได้นะเบียร์ เดี๋ยวมายด์เลี้ยงเอง ถือว่าตอบแทนที่มาส่ง” อยากใช้เวลากับเขา เผื่อจะทำให้นึกถึงวันเก่า ๆ ของเราได้บ้าง
“ไม่เป็นไร เราไม่อยากกวนเวลามายด์น่ะ” ปฏิเสธอย่างรักษาน้ำใจ “ดึกแล้
