ผมตายได้เลยนะ หากไม่ได้ครอบครองเธอคนนั้น มันคือความลุ่มหลงล้ำลึกรุนแรงจนเรียกได้ว่าคลั่ง
ผมผู้ซึ่งคลั่งไคล้ทุกสรรพอณูในกายเธอ ผมติดตาม ผมห่วง ผมหวง ผมรักเธอแทบหายใจไม่ออก
เธออยู่ตรงนั้นแต่ผมไม่อาจกอดได้ เธออยู่กับเขา คนที่เธอเรียกว่าคนของหัวใจ
เธอมีแฟนแล้ว
ผมเฝ้ามอง จดจำทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ ทั้งการเดิน การพูดคุย การยิ้ม สิ่งที่เธอชอบกิน ดอกไม้ที่เธอชอบ กีฬาที่เธอโปรดปราน ผมรู้ชื่อเพื่อนสนิทของเธอทุกคน ผมจำได้แม้แต่จังหวะกะพริบตา
ลมพัดอ่อนโชยยามเย็น ผมนั่งวาดรูปเธอจากมุมหนึ่งในร้านนมข้างโรงเรียนมัธยม ทุกลายเส้นผม ทุกริ้วระบายแรเงา ภาพวาดขาวดำในมือมันเหมือนจริงแม้แต่ปอยเส้นผม
เธอดื่มนมน้ำผึ้งปั่นจนเกือบหมดแก้ว ใช้ส้อมจิ้มขนมปังเนยน้ำตาลขึ้นมากิน เธอยิ้มหัวเราะกับเพื่อนสนิท
ผมได้แต่มอง รอยยิ้มแบบนั้นสักวันคงเป็นของผมบ้าง
ผมไม่ได้ใช้มือถือขึ้นมาถ่ายภาพ เพราะผมจำทุกสิ่งที่เป็นเธอไว้อย่างติดตรึงในก้อนเนื้อสมอง ผมจดจำภาพเธอผ่านสายตา บันทึกความเป็นเธอไว้ทุกท่วงท่าทุกรอยอารมณ์แล้วแรเงาในกระดาษปอนด์จนเหมือนจริงยิ่งกว่าภาพถ่าย
มันคลาสสิคนะครับ เราเลือกวาดภาพคนที่ชอบ โดยที่ผมไม่ได้ใช้โทรศัพท์ถ่ายรูปเธอ ภาพที่วาดมันสื่อว่าผมติดตามเธอมานานพอที่จะเห็นและจดจำทุกรายละเอียด
ที่จริงผมไม่ได้ใช้สมองจดจำหรอกครับ ผมใช้หัวใจจดจำเธอ หรือมันอาจลึกล้ำจนถึงจิตวิญญาณด้วยซ้ำ
หัวใจของผมเป็นของเธอตั้งแต่แรกพบ
Limerence เพราะรักจึงคลั่ง
-คิม-