สายตาคมดุดันจ้องมองสองสาวกินผัดไทยจานที่สามอย่างอิ่มหนำ ตบท้ายด้วยขนมถ้วยร้านรถเข็นข้างทาง ท่าทางของเธอไม่ทุกข์ร้อนและไม่ได้คิดว่าจะโทรหาใครตามคำขู่
เธอไม่รู้หรือไง ว่าสิ่งที่เขียนบนกระจกไม่ใช่คำขอร้องแต่คือคำสั่ง
วอแวถอนหายใจออกมาเมื่อกินอาหารเสร็จ ใจจริงอยากจะเรอด้วยซ้ำแต่นี่มันสถานที่ธารกำนัล ไม่ควรทำกิริยาเสียมารยาท อย่างน้อยม๊าก็สอนมาดี
วอแวเดินไปจ่ายเงินค่าผัดไทยที่ป้าตุ๊
"ทำไมหน้าตาไม่สดใสเลยเหมือนคนอดนอน" ป้าตุ๊ถาม
"เอ่อ คือ หนูนอนไม่ค่อยหลับ"
ชายหนุ่มยืนอยู่ห่างเธอเพียงสองเมตร เขามองจ้องหน้าเธอตลอดทุกกิริยาอาการ
เซ็กส์ซีนฉากรักในหัวเขาเล่นวนไปซ้ำไปซ้ำมาเมื่อมองเรือนร่างโปร่งบางแต่ซ่อนรูปในชุดกางเกงยีนส์เสื้อเอวลอยกับรองเท้าผ้าใบ
เขาคิดถึงเรื่องเมื่อคืน คิดเสียงครางหวาน คิดถึงกลิ่นสาวบนผิวเนื้อ คิดถึงตอนเธออ้าขา ยกสะโพกรับแรงกระแทกอย่างเผลอไผล คิดถึงตอนเธอบิดเร่าอย่างกร
