คิมมองวอแวกำลังชมดอกไฮเดรนเยีย เธอสนใจดอกไฮเดรนเยียสีส้ม ซึ่งมันเป็นพันธุ์นำเข้าจากต่างประเทศ ใบหน้าเรียวเล็กก้มลงไปมองดอกไม้ใกล้ ๆ สายตาของชายหนุ่มไล้มองหญิงสาว เธอสวยกว่าดอกไม้ทั้งหมดที่เขาเคยเห็น
"ชอบเหรอ" เขาเอ่ยถาม สายตาจับจ้องอยู่บนใบหน้าและเรือนร่างเธอ มองชนิดไม่วางตา
"สวยดีค่ะ"
"เอาไปสิ" เสียงทุ้มเอ่ยอนุญาตให้เธอนำกระถางดอกไม้ที่เธอชอบ เอากลับไปได้
"จริงเหรอคะ ให้วอแวจริงเหรอคะพี่คิม" เธอหันมายิ้ม
เป็นยิ้มที่สดในเหมือนดอกทานตะวันเลยล่ะ คิมเหม่อมองรอยยิ้มของเธอ จริงสินะ ดอกทานตะวันมันช่างสดใสเหลือเกิน สดใสเหมือนเธอ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
'ทุกอย่างที่เป็นของฉัน มันเป็นของเธอ' คิมอยากพูดออกไป เขาได้แต่เงียบไว้
"อืม เอาไปสิถ้าเธอชอบ" เขาตอบออกมาเพียงเท่านั้น ไม่ได้พูดอย่างที่ใจคิด
"เกรงใจค่ะ เราเพิ่งเจอกันแท้ ๆ วอแวก็จะขอต้นไม้พี่คิมแล้ว" สาวน้อยรู้สึกเกรงใจคนตัวสูง จู่ ๆ เขาก็ย
