“เธอถึงขั้นฝังไมโครชิพในตัวเด็กนั่นเลยเหรอ โรคจิตชัด ๆ ไม่รู้รึไงว่าเรื่องที่คิมทำถือเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชน คนดี ๆ เขาไม่ทำกันหรอก”มุกดาหัวเราะออกมาเหมือนคนบ้า
“เธอรู้ได้ยังไง”
“คิมคงบ้าไปแล้วล่ะ” มุกดาหัวเราะดังก้องห้องสีดำเทา เสียงหัวเราะของเธอเหมือนคนสติหลุด
"มุกสงสัยว่าคิมคงมีเครื่องติดตามนังวอแว แต่ไม่คิดว่าคิมจะถึงขั้นฝังชิพไว้ในตัวมัน เหมือนที่ทำกับสัตว์เลี้ยง”
คิมยืนอึ้ง
“ถ้าฉันจะทำแบบนั้นแล้วมันไปหนักส่วนไหนของเธอ”
“เธอมันโรคจิตจริง ๆ คิม เธอไม่สมควรได้รับความรักจากใครหรอก”
“มุกดา!” คิมทำหน้าถมึงทึง เดินเข้าหามุกดา เห็นใบหน้าสวยเด่นลอยหน้าลอยตาอยู่แบบนั้น เขาอยากตบหน้าเธอสักฉาดสองฉาด
“ตอนฉันพาวอแวเข้ามา เครื่อง full body scan มันตรวจจับโลหะขนาดเล็กฝังอยู่หลังต้นคอ ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอคิม”
“ใช่ ฉันทำเอง เพราะฉันรักวอแวมาก เลยไม่อยากให้หายไปไหนอีก ว่าแต่จะปล่อยเมียฉัน
