ประตูรั้วแบบอัตโนมัติเปิดออกด้วยการกดรีโมท คิมขับรถเข้าไปจอดในบ้านเดี่ยวชั้นเดียวทรงโมเดิร์นรูปตัวแอล
วอแวกวาดสายตามองรอบตัวบ้าน ที่อยู่ของคิมใหญ่เท่าโรงแรมย่อม ๆ นี่เขาอยู่คนเดียว?
“พี่คิมอยู่คนเดียวเหรอ” วอแวเอ่ยถามตามที่สงสัย
“อยู่คนเดียว แม่บ้านมาทำความสะอาด อาทิตย์ละสองสามครั้ง”
“บ้านใหญ่มาก ไม่เหงาเหรอ”
“ไม่เหงาหรอก ถ้าเราแต่งงานกัน เธอต้องมาอยู่กับฉันที่นี่”
“แต่งงาน” เด็กสาววัยสิบแปดช้อนสายตามองรุ่นพี่ร่วมคณะ เธอพูดทวนคำว่าแต่งงาน แม้คิมจะเสน่ห์แรงขนาดไหน แต่คำว่าแต่งงานมันยังไกลเกินไปสำหรับเธอ
“เราหมั้นกันแล้ว อย่าลืมสิ” คิมย้ำ
“แต่งงานมันสำคัญกับชีวิตมากนะพี่คิม”
“ไม่แต่งกับฉันก็ได้ ฉันจะตายให้เธอดู ถ้าเธอทิ้งฉันหรือไม่รักฉัน ฉันจะตายให้เธอดู”
“พี่คิมล้อเล่นอีกแล้ว”
“ฉันไม่เคยล้อเล่น” คิมมองกลับ สายตาสื่อความหมายอย่างจริงจังตามที่พูด
“ถ้าไม่แต่งด้วยจะตายให้ดูนี่หมาย
