สองสัปดาห์ผ่านไป
คำว่าหมั้นหมายไม่อาจทำให้ความสัมพันธ์คืบหน้า เธอยังไม่ยอมสานสัมพันธ์ต่อ ได้พบปะพูดคุยเป็นบางวันนับว่ายังไม่พอสำหรับคิม
ลมพัดอ่อนโชยมาทางหน้าต่าง สายตายังจดจ้องไปที่บ้านทาวน์เฮ้าส์ฝั่งตรงข้าม หูได้ยินเสียงสายน้ำที่พรั่งพรูออกจากบัวรดน้ำเก่า ๆ ในมือเธอ
คิมมองวอแวรดน้ำดอกไฮเดรนเยียที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเขียว พวกมันเริ่มแก่ใกล้โรยรา
คิมกดเข้าไปในไลน์แชท ส่งข้อความจากมือถือสมาร์ทโฟนราคาเกินครึ่งแสน
‘ทำไมยังไม่เก็บของ’
คำถามในหัวคือคำว่าทำไม ตั้งแต่วันที่ให้คุณน้าเจสซิก้ามาพูดคุยเจรจา วอแวเริ่มทำตัวห่างเหิน เธอเหมือนจงใจหลบหน้า
‘หนูเปลี่ยนใจไม่ย้ายไปอยู่ข้างห้องพี่คิมแล้วนะ’
‘ทำไม’ ขึ้นว่าอ่านแต่ไม่มีข้อความตอบกลับ
“ได้... เธอต้องการให้ฉันคลั่งเหรอ” คิมหมุนปากกาหมึกซึมในมือ
ร่างสูงลุกพรวดจากเก้าอี้ เดินดุ่มไปที่รั้วบ้านทาวน์เฮ้าส์สภาพค่อนข้างเก่า วอแวมองผู้ชายตัวสูง
