“ไหวไหมแก” ยายจินตบหลังฉันเบา ๆ แล้วเอียงหน้ามอง ไม่รู้มันได้ยินที่เขาพูดหรือเปล่าแต่โชคดีที่พวกรุ่นพี่คุยกันเสียงดัง ไม่อย่างนั้นคงได้ยินกันหมด
“ไม่เป็นอะไร น้ำเย็นไปหน่อย” ฉันตอบเพื่อนแล้วก็ได้ยินเสียงคนข้าง ๆ หัวเราะในลำคอ ฉันยกเท้ากระทืบปลายเท้าของเขาด้วยความรู้สึกหมั่นไส้
“โอ๊ย!” พี่ไมเนอร์ร้องออกมาแล้วหันมามองหน้าฉันเหมือนคิดไม่ถึงว่าฉันจะกล้าทำแบบนั้น
แล้วฉันก็เพิ่งรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรลงไป ทั้งที่ไม่อยากสนใจ ไม่อยากคุย แต่ตอนนี้ฉันกลับทำเรื่องที่สวนทางกันทั้งหมดและดูเหมือนจะทำให้อีกฝ่ายพอใจด้วยที่ทำให้ฉันเลิกเมินเขาได้
“สองคนนี้ยังไงกัน”
ทั้งโต๊ะกำลังมองมาทางเราเป็นตาเดียวเพราะเสียงของพี่ไมเนอร์ที่อุทานออกมาด้วยความเจ็บเมื่อกี้นี้ จนรุ่นพี่หลายคนเริ่มสงสัยแล้วตั้งคำถามขึ้นมา
“มึงจีบน้องระรินเหรอ” พี่อีกคนถาม
“อืม”
คำตอบของพี่ไมเนอร์ทำเอาทั้งโต๊ะโห่แซวกัน ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนฉ
