ตอนที่ 19
“ช่วงนี้ฉันว่าพี่ไมเนอร์มาตามวอแวแกเก่งนะ”
ตอนนี้เป็นช่วงพักเที่ยงหลังจากที่เรียนช่วงเช้าไปหนึ่งวิชาและช่วงบ่ายนี้เราไม่มีเรียนกันแล้ว ยายน้ำค้างต้องกลับบ้านไปหายาย จึงเหลือแค่ฉันกับยายจินสองคนอีกเช่นเคย
เรื่องของเคชิค่อย ๆ หายไปจากชีวิตฉันทีละนิด เขาเองก็ไม่ได้ตามฉันหรือทำอะไรให้รำคาญ อาจจะเป็นเพราะเขาไม่ได้คิดจริงจังมากตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ฉันเองก็เพิ่งรู้ว่าไม่ได้ชอบเขามากมายขนาดที่ต้องฝังใจอะไร ดีใจด้วยซ้ำที่รู้ก่อนไม่อย่างนั้นคงได้ถูกหลอกเป็นคนโง่อีกนาน
เขายังคงทำงานในฐานะเดือนมหาวิทยาลัยคู่กับยายเฌอบางงานที่เราต้องเจอกันฉันก็พยายามจะเลี่ยงไม่เผชิญหน้ากับเขาตรง ๆ แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีเกลียดชังอะไร แค่ทำเป็นคนไม่เคยสนิทกันมาก่อนเท่านั้น
“เบื่อหน้า” ฉันกอดอกแล้วหันไปทางเพื่อนสนิทที่กำลังชอบใจ
จริง ๆ แล้วคนที่ออกไปจากชีวิตฉันยากที่สุดคือพี่ไมเนอร์ต่างหาก ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร
