“ใครกัน กล้าทำอย่างนั้น”
เธอคิดว่าพ่อเลี้ยงต้องโมโหมากแน่ ๆ และตอนนี้เขาก็คงกำลังซ้อมพวกคนงานอยู่ เพื่อให้คนร้ายรับสารภาพ เขาคงทำตามวิธีคนป่าคนเถื่อนแบบที่เขาถนัดนั่นแหละ
“แต่คนที่อยู่ในกระท่อมคือเรานี่ ไม่ใช่พ่อเลี้ยงสักหน่อย หรือว่ามีใครอยากฆ่าเรา...”
ใครกันจะอยากฆ่าเธอ ก็เธอไม่เคยมีเรื่องกับใครในแคมป์นี้ นอกจากพ่อเลี้ยงมหาลักษณ์
“เฮ้อ...แต่ถ้ามีคนอยากฆ่าเราจริงๆ แล้วเรายังรอดอยู่ พวกมันอาจคิดทำร้ายเราอีกก็ได้”
เมื่อคิดได้ดังนั้น เธอก็เกิดกังวลขึ้นมา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งคิดนอนคิดอยู่แต่ในห้อง เธอยังไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น จนกว่าจะได้คุยกับพ่อเลี้ยงมหาลักษณ์เสียก่อน
ที่เรือนรับรอง...
“อุ๊ยพ่อเลี้ยง!!”
เมื่อสองสาวเห็นเจ้าของบ้านโผล่มาก็กระดี๊กระด๊าดีใจใหญ่ รีบลงจากระเบียงออกมาต้อนรับ
“คิดถึงจังเลยค่ะ” ทั้งคู่โผเข้าเกี่ยวแขนชายหนุ่มไว้คนละข้าง แสดงความสนิทสนมและเป็นเจ้าข้าว
