“อย่าดื้อสิคะเดนนิส...” ถึงเขาจะปฏิเสธด้วยถ้อยคำแสบสันแค่ไหน แต่นาริกาก็ยังไม่ละความพยายาม พยายามจะเดินเข้าไปหาอย่างไม่ลดละ แต่ผลที่ได้ตอบแทนกลับมาก็คือการถูกเขาผลักจนล้มหงายลงกับพื้นห้องอย่างไร้ความปรานี
“ทำไมทำกันแบบนี้คะ ริก้าแค่เป็นห่วงคุณ อยากทำแผลให้คุณ...” สาวน้อยเงยหน้ามองคนตัวโตด้วยสายตาตัดพ้อ เจ็บระบมไปทั้งบั้นท้าย
“ก็เพราะฉันไม่ต้องการยังไงล่ะ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก จะไปไหนก็ไปเลย ตามไอ้มาร์คอสกลับไปได้เลยยิ่งดี และก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการหย่าล่ะ เพราะฉันจะเซ็นมันทันทีที่มีเวลาว่าง...” จบคำพูดโหดร้ายเดนนิส โอซิลก็ก้าวยาวๆ ออกไปจากห้องนอนในทันที
นาริกาน้ำตาไหลพรากไม่หยุด เจ็บช้ำจนแม้แต่จะหายใจก็ยังทำได้ลำบาก “ทำไมถึงทำกับริก้าแบบนี้คะเดนนิส... ทำไมถึงทำแบบนี้... ริก้ารักคุณนะ...”
‘ก็เพราะเขาเกลียดแก ไม่ได้รักแกยังไงล่ะยายนาริกาหน้าโง่ ในเกมนี้มันก็มีแต่แกคนเดียวเท่านั้นแหล
