เขามาแล้ว!
“เพลิง...” ณหทัยตาเบิกโตด้วยความดีใจสุดขีดจนพูดอะไรไม่ออก เมื่อเห็นใบหน้าของสามีที่เฝ้าวิงวอนภาวนามาปรากฎตัวอยู่ในสายตาเธอจริงๆ
ในที่สุดเขาก็มาช่วยเธอแล้ว...
ความเคียดแค้นชิงชังคล้ายถูกเพลิงครามปัดเป่าไปจนสิ้น หัวใจที่เคยหนักอึ้งจมดิ่งอยู่ในความเจ็บปวดหวาดกลัวพลันปลอดโปร่งโล่งอก เบาสบายราวกับมันติดปีกบินไปหาเขาแล้ว ณหทัยกระตุกดึงเชือกพยายามจะดิ้นให้หลุด เธอคิดถึงเขาจับใจ คิดถึงจนทนไม่ไหวอยากโผเข้าไปสวมกอดเขาให้แน่นๆ จะได้แน่ใจว่าเธอไม่ได้ฝันไปจริงๆ
“เพลิงคราม...” ณหทัยพร่ำเรียกชื่อเขาซ้ำๆ เหมือนกลัวว่าเพลิงครามจะหายไป น้ำตาที่เพียรกลั้นเอาไว้ไหลทะลักอาบหน้าจนแทบมองอะไรไม่เห็น
“ฉันอยู่นี่” ชายหนุ่มตอบกลับมาน้ำเสียงอ่อนละมุน ทั้งที่ยังบดขยี้ไอ้เอ็มจมอยู่ใต้ฝ่าเท้า ดวงตาดำทมิฬจ้องเขม็งเข่นฆ่ามันไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ยกเท้ากระทืบกลางอกมันอีกสักทีสองที เล่นงานไอ้เอ็มจนจุกไปถึงลิ
