“พูดแบบนี้อาจจะฟังเหมือนฉันแก้ตัว และฉันก็ไม่โกรธถ้าแกจะคิดแบบนั้น แต่ฉันอยากจะบอกแกว่าถึงฉันจะไม่ใช่แม่ที่ดีเท่าไหร่ แต่ยังไงแกก็เป็นลูกแท้ๆ ของฉันนะยัยหม่อน ฉันไม่มีทางคิดร้ายกับแกเป็นอันขาด ยิ่งตอนที่แกมีปัญหา โดนใครทำร้ายหรือตกอยู่ในอันตราย ฉันเป็นแม่แก ยังไงฉันก็ต้องช่วยแกจนถึงที่สุด”
“แปลว่าที่คุณแม่ตามมาช่วยหม่อน เพราะเป็นห่วงหม่อนเหรอคะ”
“ก็ใช่น่ะสิ ฉันตั้งท้องแกมาเก้าเดือน ไหนจะเบ่งคลอดมาอย่างยากลำบากอีก ถึงจะไม่ได้เลี้ยง แต่ฉันจะไม่รักไม่เป็นห่วงเลยได้ยังไงล่ะ”
ณหทัยผละจากอ้อมอกสามีโผซบโอบกอดมารดาแน่น เธอไม่ต้องการคำพูดที่สวยหรูฟังดูดีอะไรทั้งนั้น แค่ได้รู้ความรู้สึกส่วนลึกในใจของท่านว่ายังเห็นเธอเป็นลูก ไม่ได้รังเกียจเดียดฉันท์หรือไม่เป็นที่ต้องการของท่านอย่างที่เคยน้อยอกน้อยใจ
แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว...
“ขอบคุณนะคะที่มาช่วยหนู ทั้งที่เสี่ยงอันตรายแบบนี้”
นิรมลตกตะลึงคาดไม่ถึง
