รอยยิ้มพลันแข็งทื่อ สีหน้าเมษยาซีดเผือด แอบสะดุ้งโหยงกับเสียงกัดฟันกรอดๆ หล่อนไม่เคยเห็นเพลิงครามโกรธจัดถึงขนาดจะฆ่าคนได้อย่างนี้มาก่อนเลย
แต่หล่อนไม่มีวันยอมรับเด็ดขาด!
“พี่ครามทำไมพูดกับเมย์แบบนี้ล่ะคะ เมย์น้อยใจนะ” หล่อนชิงตัดพ้อเขาก่อนเพื่อความได้เปรียบ
เพลิงครามเม้มปาก มองคนที่โกหกเก่งเป็นไฟ ซ้ำยังปัดสวะโยนความผิดมาให้เขาอีกด้วยแววตาเย็นชา แม้แต่นิรมลเองยังทนดูไม่ไหว
“พอเถอะยัยเมย์ แกทำผิดก็ควรยอมรับ อย่าปัดความผิดไปให้คนอื่นเลย กลับตัวกลับใจตอนนี้ก็ยังไม่สายนะลูก”
“คุณแม่พูดอะไรคะ เมย์ไปทำอะไรผิดเมื่อไหร่ คุณแม่ปรักปรำเมย์แบบนี้ คุณแม่ไม่รักไม่สงสารเมย์แล้วเหรอคะ หรือเพราะว่าเมย์ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของคุณแม่ คุณแม่ก็เลยลำเอียงรักยัยหม่อนมากกว่า แถมยังร่วมมือกันมาใส่ร้ายเมย์อีก”
ณหทัยถึงกับกระตุกยิ้ม มองหล่อนด้วยความสมเพช เมษยาบีบน้ำตาสีหน้าร้าวราน ทำราวกับทำใจยอมรับไม่ได้ เสียอกเสียใ
