บทที่ 4
มีเจ้าของแล้ว
คืนนี้แก๊งของปลายฝนตกลงกันว่าจะเที่ยวกันที่ร้านฟอลโล่บาร์ ซึ่งเป็นร้านของรุ่นพี่ในคณะอย่างชนาธิปหรือพี่เคนและเป็นร้านที่กลุ่มของพระพายชอบมานั่งดื่มกันเป็นประจำ กลุ่มของพวกเธอนั้นไม่ค่อยมาเที่ยวร้านนี้กันสักเท่าไรเพราะคนค่อนข้างเยอะ จับจองที่นั่งกันลำบาก มิหนำซ้ำค่ามิกเซอร์ก็ค่อนข้างแพงกว่าร้านที่ตั้งอยู่ในละแวกเดียวกัน แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมคนถึงชอบมาร้านนี้กันนัก
ถ้าให้เดาก็น่าจะเป็นเพราะ ‘ผู้’ ที่ย่อมาจากคำว่า ‘ผู้ชาย’ นั้นมีแต่งานดี ๆ ทั้งนั้น ตั้งแต่เดินเข้ามาในร้านกระทั่งนั่งดื่มกันไปได้ราว ๆ สามสิบนาทีก็ยังไม่เห็นผู้ชายคนไหนหลุดคอนเซ็ปต์ที่เรียกว่า ‘งานดี’ เลยสักคน เหมือนร้านนี้คัดลูกค้าที่บุคลิกและหน้าตาอย่างไรอย่างนั้น
“ฉันถามจริง ๆ ทำไมพวกเราไม่ค่อยมาเที่ยวร้านนี้กัน ไปแต่แคนดี้ที่มีแต่ชะนีอยู่ได้” ‘แคนดี้’ ที่กนกอรพูดถึงคือร้านเหล้าที่ตั้งอยู่ถัดจากร้านฟอลโ
