บทที่ 5
เซ้นส์ของผู้หญิง
“เพิ่งเตะบอลเสร็จเหรอ” ปลายฝนหันหน้าไปถามแฟนหนุ่มที่เพิ่งไปขอเก้าอี้จากโต๊ะอื่นมานั่งข้าง ๆ หลังจากทักทายเพื่อนในแก๊งของเธอที่สนิทสนมกันเป็นอย่างดีเรียบร้อยแล้ว
“อือ” พระพายตอบคำถามของคนข้างกายสั้น ๆ ก่อนจะยื่นมือออกไปรับแก้วเหล้าที่นันทิยายื่นมาให้อย่างว่องไวและรู้งาน เพราะเคยนั่งดื่มด้วยกัน กอปรกับเคยเป็นเจ้ามือให้แก๊งนี้บ่อย ๆ เขาจึงไม่ต้องบอกว่าดื่มแบบผสมอะไรบ้าง
“ทำไมวันนี้เตะดึกจังล่ะ” ธาราที่นั่งอีกฝั่งของปลายฝนชะโงกหน้ามาตะโกนถามพี่ชายเสียงดังแข่งกับเสียงเพลงในร้านที่เปิดดัง
“ดึกอะไร ก็ปกติ” คนเป็นพี่นิ่วหน้าตอบน้องสาว หางตาเหล่มองคนรัก ก็เห็นว่าเธอกำลังมองมาเช่นกัน พลันนั้นใจของคนที่คิดว่าตนนิ่งที่สุดแล้วก็วูบไหวด้วยรู้สึกร้อนรนนิด ๆ หากก็ยังเก็บอาการได้ดี ใบหน้าหล่อเหลามองกลับไปพลางเลิกคิ้วขึ้น แล้วเอ่ยถาม “มีอะไร”
“หือ...” คิ้วเรียวที่ถูกเขียนมา
