บทที่ 13
ไม่ติดค้าง
“วันนี้เข้าร้านหรือจ๊ะลูกพาย” หยาดพิรุณถามชายหนุ่มรุ่นลูกที่หมั่นแวะเวียนมาง้อลูกสาวของตนที่บ้านทุกสัปดาห์ และทุกครั้งที่มาก็มักจะหอบหิ้วของโปรดยายลูกสาวจอมเล่นตัวมาด้วย ทำให้หล่อนอดไม่ได้ที่จะนึกเอ็นดูระคนเห็นใจพระพาย
“ช่วงนี้ต้องเข้าทุกวันครับแม่ ร้านใกล้จะเปิดแล้ว” ผ่านมาสามเดือนแล้วที่พระพายมุ่งก่อตั้งร้านอาหารประเภทชาบูสาขาแรกในย่านที่คิดว่าทำเลดีที่สุด แต่ระหว่างที่โฟกัสเรื่องธุรกิจ เขาก็ไม่ลืมที่จะแบ่งเวลามาหาคนตัวเล็ก เพื่อให้เธอรู้ว่าเขายังต้องการและรอเธออยู่ตลอด
“ตายจริง ยุ่งขนาดนี้ยังอุตส่าห์แวะมาหาน้องอีก” หญิงวัยกลางคนทั้งรู้สึกชื่นชมและสงสารชายหนุ่ม ด้วยเคยทำงานร้านอาหารมาก่อน จึงรู้ดีว่าการทำธุรกิจร้านอาหารมันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เพราะมันมีรายละเอียดยิบย่อยชวนปวดหัวเต็มไปหมด “ยายฝนนี่ก็เหลือเกิน ไม่รู้จะโกรธอะไรนักหนา ง้อมาจนจะสามเดือนแล้วยังไม่หายโกรธ
