ความสัมพันธ์ที่เกินเพื่อน
“จากนั้นก็...ตามนั้น” เล่าจบพระพายก็ใช้ฝ่ามือลูบหน้าแรง ๆ อีกครั้ง อันที่จริงมันก็ผิดที่เขาด้วยนั่นแหละที่ไม่รู้จักหักห้ามใจ ปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล
“แล้วหลังจากนั้นล่ะ” คิมหันต์ถามต่อ
“พอเช้ามาก็มานั่งคุยกัน ถึงจะเมาแต่ก็จำได้ทุกอย่าง ป่านเขาก็แฟร์ไม่ได้เรียกร้องอะไร ขอให้กูยังเป็นเพื่อนเขาเหมือนเดิม”
“แล้วมึงรู้ปะ ว่าทำไมเขาถึงพูดอย่างนั้น”
“ทำไม ?” พระพายคิดว่าตัวเองรู้ว่าทำไมสายป่านถึงพูดกับเขาอย่างนั้น แต่กระนั้นก็ถามออกไป เพราะเขาก็อยากรู้ว่าเธอเล่าเพื่อปรับทุกข์กับคิมหันต์ว่าอย่างไร
“เพราะป่านรู้ว่ามึงคิดกับเขาแค่เพื่อนไง เขาไม่อยากเสียมึงไป”
“กูคิดกับป่านแค่นั้นจริง ๆ”
“แต่มึงก็เหี้ย ดันไปตกลงกับเขาเรื่องไอ้เฟรนวิตเบเนฟิต อะไรเหี้ยนั่น”
“เขาเสนอมา แล้วตอนนั้นกูก็ไม่มีใครไง คิดว่าลองดูก็ไม่เสียหาย แต่เอาจริง ๆ หลังจากคืนนั้นก็ไม่ได้มีอ
